Jarraian, Nicolás Serranok , Nafarroako Unibertsitateko Tecnun -eko Ingeniari Eskolako irakasleak El Diario Vasco -n argitaratu berri duen iritzi artikulua erreproduzitzen dugu, gure datuen babesari buruz.

“Azken urtean, berri asko argitaratu dira erabiltzaileen datuak aurreikusitakoak ez diren beste helburu batzuetarako erabiltzeari buruz. Kasu aipagarrienetako bat Brexit kanpainarako Facebooken erabiltzaileen datuen informazioa saltzea izan da.

Bada jendea bere pribatutasunaz jeloskor dagoena, eta beste batzuek, aldiz, ez dela hain garrantzitsua publikoki egiten dutena ezagutzen ez duten enpresek ezagutzea. Zerbitzu erabilgarria eta normalean doakoa ematen ari direla suposatzen duten arren, askok galdetzen dute zer interes izan dezaketen enpresek datu horietan.

Haren balioa intuitzen has gaitezke, pentsatzen badugu, adibidez, ordu erdiko tren-bidaia batean zer gerta dakigukeen, gure ondoan eserita dagoenak ezkutuan begiratzen badio gure jarduerari: kontsultatzen ditugun albisteak, mezu elektronikoak. erantzuna edo gure sare sozialetan nola elkarreragiten dugu. Argi dago, informazio akta horiekin, behatu gaituen pertsonak gure gustu, jardueren eta kidetasunen txosten nahiko osatua egin dezakeela.

Pertsona honek ikus dezakeen guztia egunero eskuragarri dago erabiltzen ditugun aplikazioen bidez, haiek baitira datu horiek prozesatzen dituztenak. Informazioaren grabazioa bidaia zehatz bateko zati batera mugatzen ez bada, trenaren kasuan bezala, eta denboran zehar etengabe gertatzen den zerbait bada, informazio hori gainontzeko pertsonenarekin gurutzatu daiteke harekin. harremana edo komunikabideen bat daukagu zeinekin elkarreraginean. Beraz, eskura jartzen dugun informazioa oso zehatza da.

Gure ondoan eserita dagoenak gure ordenagailuko pantailan ikus dezakeen informazioaz gain, Internetera konektatuta dauden gailu desberdinak, hala nola, ordenagailua, telefono mugikorra, bideo-jokoen kontsola, bozgorailu adimenduna, inprimagailua... eta etxetresna elektriko edo gauzen Interneteko gailu ezberdinek ere beste datu batzuk transmiti ditzakete, hain ikusgarriak ez direnak. Horren adibide izango lirateke kokapen geografikoa, jarduera fisiko edo digitalaren orduak eta maila, ditugun elkarrizketak edo trukatzen ditugun irudiak. Hauek ez dira Interneten ibiltzen diren zurrumurruak. Poliziak berak banatzen ditu ordenagailu-kameretarako estalkiak eta segurtasun-adituak dira kamera horiek fisikoki estalita dituzten lehenak.

Beraz, gure aztarna digitala ez da gure webgunean, blogean edo sare sozialetan argitaratzen ditugun mezuetara pertsonalki idazten ditugun orrialdeetara mugatzen. Geruza digital bat dago gure jarduera guztien gainean, eta, horrez gain, informazio hori bildu duten enpresa eta erakunde guztien zerbitzarietan denboran irauteko gaitasuna du. Sarera konektatuta dauden pertsona eta erakunde guztien jarduera transmititu eta gorde dezakeen geruza baten aurrean gaude.

Baina zer egin dezake ordenagailu batek datu horiekin? Azken urteotan garapen handiena izan duen Adimen Artifizialaren adarrean dago erantzuna: Machine Learning algoritmoak. Algoritmo tradizionalek egoera bakoitzaren arabera ordenagailuak zer eragiketa egin behar dituen zehatz definitzen dute. Machine Learning algoritmoen arteko aldea datu-kopuru handia jasotzeko diseinatuta daudela da, eta, labur esanda, parametro sorta bat doitzeko aukera ematen dute, sarrera berrien aurrean irteera iragar dezaten.

Puntu hodei bat lerro zuzen batekin egokitzearen antzeko zerbait da, baina bi dimentsiotan lan egin beharrean, ehunka edo milaka izan ditzakegu, eta horrekin ordenagailuaren prozesatzeko ahalmen handia bestela pasatuko liratekeen ereduak aurkitzeko gai da. bidez. Informazio hori enpresa batzuek eskariaren aurreikuspen, produkzio edo marketin teknikak hobetzeko erabil dezakete, eta horrek nolabait intrusibotzat jo ditzakegu, adibidez, orrialde batek elementu bat bilatzen duenean edo telefono mugikorrak abordatzea aurkezten digunean. pasa ezazu aireportura desblokeatu aurretik. Baina benetako larritasuna arlo ekonomikoan, segurtasunean edo politikoetan legez kanpoko helburuetarako ere erabil daitezkeenean gertatzen da, lehen aipatutako brexit-aren albisteak esaterako.

Legeriak informazio horren guztiaren bilketa eta kudeaketa arautu ohi du, baina teknologiaren atzean dauden neurriak dira, beraz, ez dira beti defentsa segurua. Gainera, Internetek ez dauka muga fisikorik eta informazio hori eskura dezaketen erakundeak jurisdikzio honetatik kanpoko herrialdeetan egon daitezke. Beraz, gure informazioa babestea norbanakoek zein erakundeek arreta jarri behar dioten zerbait da. Zerbitzu ezberdinek ematen diguten erabilgarritasunaren eta gure pribatutasunaren eta segurtasunaren babesaren arteko oreka bilatu behar dugu. "Fitxategi eta aplikazio ezezagunak ez irekitzeari aurrea hartzeko, gure datuak ez emateko ohiturak gehitu beharko genituzke, besteak beste, plataforma ezberdinetan saioa hastea edo kokapen geografikoa aktibatzea, aplikazio edo webgune fidagarrietara ez ezik eta guztiz beharrezkoa denean".