Turismoa fenomeno sozial, kultural eta ekonomikoa da, bidaia handiak eta gastuak dakarren bestelako jarduerak bultzatzen dituena. Gurean interes handikoa da, BPGaren % 14 hartzen baitu, eta horrek beste sektore tradizionalen gainetik jartzen du, hala nola automobilgintza eta baita eraikuntza ere. Leku askotan, turismoa garapen-motor bat izan daiteke, aberastasuna sortzen duena eta enplegua sortzen duena, ekonomikoki kaltetutako eremuetan, baina erakargarri kultural, artistiko edo eszeniko bat dutenak. 

Pandemiak gehien kaltetutako sektoreetako bat izan da. Baina, halaber, hazten ari denetako bat, murrizketen epe luze baten ondoren jendearen bidaiatzeko gogoaren ondorioz. Giza jarduera orok bezala, ezin dugu ukatu ingurumen eta gizarte kutsaduraren eta baliabideen gehiegizko kontsumoaren eragin negatiboak ere sortzen dituela. mendearen amaieran egindako bidaia-kopuruaren gorakada handiak agerian utzi zituen gehiegizko turismoaren eta plangintza ezaren ondorio negatiboak.

Hori dela eta, 1990eko hamarkadatik aurrera, turismo jasangarriaren ideia sartzen hasi zen, bere jarduera ingurumenean gutxieneko inpaktua izan dadin garatu nahi duen moduan. Helburua da jarduera turistikorako erabiltzen diren baliabideen berritzea haien erauzketa mailaren gainetik egotea. Laburbilduz, ingurumenean eragin minimoa duen eta ekosistema errespetatzen duen turismoa, garatzen den eremuan enplegu-sortzailea eta jarduera ekonomikoaren sustatzailea.

UNWTOk (Turismoaren Mundu Erakundea) ideia hori sustatu du azken mendetik 1978an Ingurumen Batzordea sortu zenetik. Europan, 2019ko abenduko Itun Berdeak erronka bat irekitzen dio hain garrantzitsua den sektore honi, ez bakarrik hemen , baizik eta halaber, Italian (BPGaren %13), Alemanian (%9) edo Frantzian (%8,5). Gure kontinenteak 2050erako karbono neutroa izateko helburua ezartzen du, eta sektore ekonomiko guztiak hartzen ditu parte.

Agintari instituzionalak ez ezik, sektore pribatua ere neurriak hartzen ari dira arlo horretan. Prozesuen eraginkortasun handiagoa lortzeko neurriak, uraren eta energiaren erabilerarako, bai eta hondakinen kudeaketa egokirako neurriak jasotzen dira urteko txostenetan. Izan ere, energiaren erabileran eraginkortasuna hobetu dutenek erresistentzia handiagoa izan dute azken hilabeteetan jasan ditugun prezio igoerei. Iraunkortasuna ez da soilik planeta zaintzea. Eraginkorragoa izatea esan nahi du, ondorioz, produktiboagoa, eta, beraz, ekonomikoki jasangarriagoa izatea. Zer esanik ez bertako produktuen erabilerara zuzendutako enpresa-erabakiak eta turismoaren erronka handia: garraioaren deskarbonizazioa.

Azpimarratu nahi dudan beste puntu bat da kontsumitzaileek gero eta gehiago hartzen dutela kontuan produktu edo zerbitzu baten iraunkortasuna erosketa erabakietan. Unibertsitateek eta ikerketa zentroek ere parte hartzen dute. Besteak beste, garapenerako teknologia asko dagoelako jasangarritasuna errazteko eta lehiakorra izateko, baita negozio eredu berriak ere.

Asko dago egiteko maila guztietan eta edozein gizarte osotik: laguntza eta neurri fiskalak dituzten erakundeak, estrategien, lehengai jasangarrien eta energia berriztagarrien aldeko apustua egiten duten enpresak edo hori errazten duten teknologia eta tresnak garatzen dituzten ezagutza zentroak. Kontsumitzailearen papera ahaztu gabe, hautatzeko orduan alderdi honetaz kontzientziatu behar duena. Horregatik garrantzitsua da egiten duguna komunikatzea. Gauzak ondo egiteak ondo kontatzea eskatzen du. Horrela bakarrik erraztu ahal izango dugu kontsumitzaileak aukera jasangarrien aukeraketa eta herritarrak sentsibilizatzen lagundu.